มันอยู่ที่เรา
โดย Dyckia From " Q "
สวัสดียามสายวันจันทร์ครับ วันนี้มานอกเรื่องกันหน่อยครับ มีอะไรจะมาเล่าให้ฟัง ทุกอย่างอยู่ที่ใจล้วนๆ
ตั้งเเต่เด็กจนโตผมเป็นนักวิ่งมาโดยตลอด เริ่มที่ญว. สาธิตมอ.ปัตตานี เยาวชนเเละระดับมหาวิทยาลัย
เเต่เมื่อปี 2002 เล่นบอลได้รับบาดเจ็บต้องเข้ารับการผ่าตัดหัวเข่า และได้หยุดออกกำลังกายเล่นกีฬา 15 ปีเต็มๆ
มาเริ่มออกกำลังกายเบาๆอีกครั้งเมื่อ 4 ปีที่ผ่านมานี่เอง เริ่มจากเตะบอลกับลูกๆ สุดท้ายก็กลับมาเริ่มวิ่งดูอีกครั้ง
จากนั้นก็ลงเเข่งขันไป 3 รายการ สวนสัตว์สงขลา, ญว.พรุค้างคาว, K and K และรายการที่ 4 ทะเลน้อยร้อยรัน
ในที่สุดก็ทำได้ครับ รางวัลที่ 1 รายการทะเลน้อยร้อยรัน 12 กิโลเมตร รุ่นอายุ 40-49 ปี
รางวัลที่มาจากใจล้วนๆครับ จากคนที่ผ่าตัดหัวเข่า และไม่เคยเล่นกีฬาหรือออกกำลังกายมา 15 ปีเต็มๆ
แค่ออกไปวิ่งเเละสนุกกับมัน เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง ล้าบ้าง เรื่องปกติครับ
สนามซ้อมของผมครับ ที่บ้าน รอบๆโรงเรียนทวีรัตน์
ระยะทาง 1 รอบ 940 เมตร เตรียมตัวพบกับ " ทวีรัตน์ Running Club " เร็วๆนี้ครับ
รายการเเรกที่ลงเเข่งขัน สวนสัตว์สงขลา ที่เพื่อนออฟและเพื่อนเก๋จัดการเเข่งขัน
รูปนี้ เพื่อนเก๋ถ่ายให้ก่อนเเข่ง
รายการแรกจบที่ 4 ประเภทฟันรัน กำลังใจมาเป็นกองครับ คือความรู้สึกมันว่า " เรายังทำได้ "
รายการที่ 2 วิ่งคืนถิ่นพรุค้างคาวของญว. 2 จบน่าจะลำดับที่ 20 กว่าๆ
รายการที่ 3 K and K จบน่าจะลำดับที่ 20 กว่าๆเช่นกัน
วิ่งไปด้วยยิ้มไปด้วย ฟังเพลงไปบ้าง แหกปากร้องเพลงไปบ้าง เป้าหมายคือไล่ให้ทันคนข้างหน้า
รายการที่ 4 ทะเลน้อยร้อยรัน 2018
มีความพร้อมพอสมควรครับ รับเสื้อเเละ BIB
ก่อนออกสตาร์ท ได้อยู่เเถวหน้า การวิ่งของเราก็จะง่ายขึ้นครับถ้าได้สตาร์ทอยู่ในกลุ่มนำ
วิ่งเกาะกลุ่มหน้าไปเรื่อยๆครับ เหนื่อยบ้าง แต่ก็ต้องเร่งตามเพื่อที่จะเกาะกลุ่มนำเอาไว้
การวิ่งขึ้นเนินเเละขึ้นเขาไม่เหมาะกับคนที่ผ่าตัดหัวเข่ามาอย่างผมเลยครับ เเต่ต้องกัดฟันสู้ไป
ทางเรียบนี่มาเลยครับ ใครก็สู้ได้ ยกเว้นพี่ชูกับพี่เริญที่ผมเเพ้ 100ม. และ 200ม. มาตั้งเเต่เด็กๆ
พี่คนนี้กับผมไล่เบียดกันมาตั้งเเต่กิโลเมตรที่ 6 เลยครับ
ใส่กันเต็มแม็คมากๆครับ
เริ่มจะหนีได้เเล้ว
แค่วิ่งไปเเละมีความสุขไปกับมันครับ
ก่อนเข้าเส้นชัย 1 km. ต้องวิ่งหลบนักวิ่งฟันรันไปด้วย พี่ที่ตามมาด้านขวา มาจากภูเก็ต ได้อารมณ์ไปอีกเเบบ ^__^
กำลังใจตัวน้อยหลังเข้าเส้นชัย
ถามว่ากลับมาวิ่งทำไม..... ตอบเลยครับ.....
กลับมาวิ่งเพื่อสร้างเเรงบัลดาลใจให้เด็กในรูปนี่ละครับ
อยากให้เด็กเเว่นกับเด็กหรั่งหันมาสนใจการออกกำลังกายบ้าง ต้องสร้างเเรงจูงใจให้เค้าครับ
ส่วนนี่ความเข้าใจครับ เข้าใจว่าผมชอบที่จะทำอะไร เเละเป็นกำลังใจให้ผมเสมอ
ปกติทำสวนและขายลูกชิ้นก็เหนื่อยอยู่เเล้ว ช่วงเย็นต้องซ้อมวิ่งด้วย ภาระต่างๆก็ตกอยู่ที่มาม๋าในการดูเเลลูกๆ
ประมาณนี้ครับ ขอบคุณมากๆนะ ทุกอย่างอยู่ที่เราครับ บางครั้งก็ต้องใช้ใจล้วนๆอย่างอื่นไม่ต้องเลยจริงๆ ^__^
